Mijn appartementje

Hoi Lievie’s!

Nou de grootste schrik van het ongeluk is voorbij en het gaat met iedereen gelukkig beter. Mama heeft af en toe nog wel erge pijn, maar als ze haar pijnstillers neemt gaat het allemaal wel. Nico & Mady zijn alweer terug in Nederland, dus die kunnen daar evt naar de dokter als het nodig is.

We hebben de tijd dat ze hier zijn geweest erg veel leuke dingen gedaan. Het hoogtepunt was natuurlijk het zwemmen met dolfijnen op Anguilla. Eigenlijk zou alleen ik met dolfijnen gaan zwemmen en de rest zou meegaan om te kijken. Maar toen Mama en Mady de dolfijnen eenmaal zagen kregen ze spijt; gelukkig konden ze nog aan de groep toegevoegd worden. Het was echt een geweldige ervaring. We kregen een kus, mochten met de dolfijn dansen, werden de lucht in gelift, hebben aan de vinnen gehangen en er zijn 2 dolfijnen over ons heen gesprongen. Verder hebben we de dolfijnen vacht en tandjes gevoeld en mochten we de buik van 10 maanden zwangere ayalaa voelen. (Een dolfijn is 12 maanden zwanger!) Het was echt een ervaring die me mijn leven lang zal bij blijven. Eigenlijk was de 45 min maar veels te kort!

Ook de Heineken Regatta was geweldig om mee te maken. Dat is een 4 daags zeil evenement waar zeil yachten van over de hele wereld aan mee doen. Het is het nr. 1 evenement van het eiland, dat dit jaar voor de 26e keer gehouden werd. Op Vrijdag, de 2e dag, zijn op de catamaran van de Golden Eagle geweest en hebben we een deel van de Regatta gevolgd. Het is echt een mooi gezicht om die zeilen in de wind te zien en alle vrolijke gezichten van mensen die bezig zijn met iets waar ze echt van genieten. De dag voordat de regatta begon, hadden we in de bar de Mountgay Rum party. Een jaarlijks feest dat voor de Regatta georganiseerd wordt en dat HONDERDEN mensen naar mijn, niet al te groote barretje lokt. Normaal gesproken werken we met 2 meiden achter de bar, nu stonden we met zijn 4en en waren er op de dock ook nog 3 barren open. Er is maar 1 woord om het te beschrijven: GEKKENHUIS. Ookal was het een avond verschrikkelijk hard werken, het gaf me een super voldaan gevoel om zoveel mensen helemaal uit hun dak te zien gaan & achteraf alle bedankjes en complimentjes aan te horen!

Papa en Mama gaan Dinsdag naar huis en dan nemen ze jammer genoeg Bibi mee. Hun zijn er natuurlijk heel blij mee, maar mij maakt het verdrietig dat ik haar 3 maanden moet gaan missen. Inderdaad, 3 maanden en dan kom ik alweer naar huis! Ik had jullie nog foto’s van mijn appartementje beloofd, dus die zal ik even hierbij zetten. Het wonen op mezelf gaat nog steeds allemaal prima! Vooral Mama en Papa waren blij verrast om te zien hoe goed ik het in me eentje allemaal kan..

Tot snel! Liefs Laura